Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych-Lubomierz
Zapraszam do albumu 93 photos
Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa wraz z klasztorem został ufundowany za zgodą księcia jaworskiego Henryka IV przez Juttę von Liebenthala w 1278 r. Murowaną gotycką świątynię wzniesiono w XV w. Obecny barokowy kościół wybudowano w XVII w. na miejscu poprzedniego, spalonego w pożarze w 1688 r. Pozostałościami po pierwszym kościele są wieża i fragmenty murów prezbiterium.
Duża przebudowa obiektu miała miejsce w latach 1737 – 1730 i prowadzona była przez mistrza Johanna Jacoba Scheerhofera, według projektu nieznanego architekta, pozostającego pod wpływem architekta z kręgu praskich Dientzenhoferow. Jest to kościół emporowo-halowy, jednonawowy, z kaplicami po bokach i pięcioma przęsłami. Prostokątne prezbiterium zwieńczone jest kopułą. Wieża od trzeciej kondygnacji przechodzi w ośmiobok, zakończona jest dwukondygnacyjnym baniastym hełmem. Piękna fasada z portalem głównym znajduje się od wschodu. We wnętrzu kościoła usytuowana jest Kaplica Mariacka sklepiona tzw. czeskimi kapami, jedną z odmian sklepień żaglastych. Wewnątrz kościoła między filarami znajdują się inne kaplice. Wyposażenie kościoła powstało głównie dzięki Johannowi Friedrichowi, który ukończył swoje prace w 1736 r. Malowidła sklepienne wykonane są techniką freskową przez wybitnego śląskiego malarza barokowego Jerzego Wilhelma Neunhertz. Główny ołtarz pochodzi z 1736 r. (dzieło Johanna Friedricha; ten sam artysta jest twórcą dwunastu bocznych ołtarzy). Obraz wniebowzięcia Matki Boskiej stanowi centralną część głównego ołtarza, obok ustawiono figury św. Maternusa i św. Marty. Przy ołtarzu mieszczą się oszklone trumny z relikwiami św. Wiktora i św. Benignusa. W kościele znajduje się bogaty zbiór szat liturgicznych, krucyfiksów i relikwiarzy z XVII i XVIII w. Kasata dóbr klasztornych w 1810 r. spowodowała zatrzymanie rozbudowy klasztoru.
FOTOGRAFIE 
Dodaj komentarz