Najstarsze ślady pobytu człowieka na terenie Legnicy sięgają 4000 lat p.n.e. Jak podaje zabytek piśmienny, zwany Geografem Bawarskim już w pierwszej połowie IXw. zamieszkiwał tu szczep słowiański Trzebowian. Na wiek IX-X przypada budowa grodu obronnego. Nazwa miasta wywodzi się prawdopodobnie od słowa: lgoty-ulgi, ligowisko-legowisko, ligać-leżeć lub od ligocicy-trzęsawisko. Po raz pierwszy nazwa miasta pojawia się w 1149 roku, w dokumencie Bolesława Kędzierzawego. Na przełomie XII i XIIIw. na miejscu starego grodu książę Henryk I Brodaty wzniósł ceglano-kamienny zamek w stylu romańskim, wokół którego rozwinęła się rzemieślniczo-handlowa osada. Na początku XIIIw. Legnica zostaje siedzibą książęcą i dzięki temu rozrasta się przekształcając w duży ośrodek miejski. Położenie na skrzyżowaniu szlaków handlowych tzw. Wysokiej Drogi, z Kijowa do Magdeburga oraz z Wielkopolski na południe sprzyjało rozwojowi osadnictwa. Przed 1264 r. Legnica otrzymała prawa miejskie wzorowane na magdeburskich.
Reklamy
