Koci portret

Opublikowane przez Zbyszek

P1000386

Otoczony opieką, dobrze traktowany kot, przywiązuje się do swego opiekuna i na swój powściągliwy sposób, okazuje mu przyjazne uczucia. Wybiega na spotkanie, towarzyszy przy pracy, domaga się głaskania i pieszczot, choć w przeciwieństwie do psa, kot nie uznaje władzy absolutnej i swoją sympatię kieruje tylko do wybrańców.
Warto znaleźć się w tym gronie, zapewniam!

P1000868

Reklamy

36 myśli na temat “Koci portret”

  3. Děkuji za pěkné obrázky, Jen výjimečně se věnuji tlachání na blogu, i ten můj, mě již obtěžuje a je pro mě náročné, ho udržet a provozovat. Tedy se nezlob, že ti málo komentuji, já všeobecně, málokomu komentuji, nepovažuji to za prioritní. Hezký večer Zbyszek, Objímám a zdravím. Anna

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

      1. Věřím, že se nezlobíš, jsem ráda, že tě tak dlouho znám, občas se podívám jak žiješ a na tvé pěkné fotky, ale mám velmi mnoho práce a síly ubývají, stárnu, jako my všichni.

        Polubione przez 1 osoba

        Odpowiedz

  5. Gratuluję bloga. Wyczuwam ciepły stosunek do świata, bez czułostkowości. To rzadkie, a cenne. Koty to dranie, ale jakie słodkie. Na zdjęciu głównym, ten z lewej gdzieś podglądnął Witalija Kliczkę, to ten sam, charakterystyczny sierpowy bity z góry 🙂

    Polubione przez 2 ludzi

    Odpowiedz

Skomentuj

Proszę zalogować się jedną z tych metod aby dodawać swoje komentarze:

Gravatar
Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Google+

Komentujesz korzystając z konta Google+. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj /  Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.

Opublikowane przez Zbyszek

W fotografii przyrodniczej fascynuje mnie przeogromne, niekończące się bogactwo tematów. Zatrzymane w kadrze Co to jest czas? Nie wiemy, nawet w przybliżeniu. Choć doskonale wiemy, że istnieje, odczuwamy jego upływ, potrafimy go mierzyć z niezwykłą dokładnością, niezbędną w dobie szybkich komputerów i lotów kosmicznych, wyznaczamy mu granice "odtąd dotąd" albo "przed czymś". Czy my istniejemy w czasie, czy czas w nas istnieje? Czy, jeżeli istniejemy w czasie, pozostawiamy w nim ślad naszego istnienia? Czy, jeżeli czas w nas istnieje, przestaje istnieć, gdy my istnieć przestajemy? Czy pozostaje ŚLAD w bez-czasie? Magia fotografii. Czy fotografia przecina czas, rozdwaja go, zatrzymuje część czasu przynależną obrazowi fotograficznemu, który może "starzeć się" jako przedmiot, nie starzeje się jako obraz - rysy człowieka albo sfotografowany krajobraz nie zmieniają się mimo upływu czasu, pozostają na fotografii takie same, jakie były w nowej magicznej chwili fotografowania. Czy fotografia jest zamrożonym w bez-czasie ŚLADEM, dowodem istnienia "czegoś" w określonej chwili i w miejscu, istnienia "czegoś" w innym, nieznanym nam jeszcze wymiarze, niezależnym od czasoprzestrzeni? Jedno można stwierdzić, mianowicie: miarą wartości i rzetelności fotografii jest stopień w jaki fotografujący potrafi odczuć i oddać tę specyficzną chwilę, w której uruchamia spust migawki zapisując na materiale światłoczułym ŚLAD. Wszystko, bowiem, co istnieje i żyje w momencie spustu migawki pozostawia nam ŚLAD swego istnienia i życia.