Sikorka

Jest niewiele mniejsza od wróbla, ale różni się od niego bogatym ubarwieniem. Sikora bogatka, to najliczniejszy i najbardziej wszędobylski gatunek sikor zamieszkujących Polskę, gdzie spędza zimę.

Sikorka Bogatka nazywana także zwyczajną (łac. Parus major) długość jej ciała mieści się w granicach 13-16 cm. Ma czarny łepek z białą plamą na policzku. Przez brzuszek koloru żółtego lub żółto-zielonego przebiega czarny krawat. Skrzydła i ogon są niebieskawe. Nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego – samca od samiczki odróżnia dłuższy i szerszy krawat.

Okres lęgowy i wychów piskląt

Większość sikorek bogatek to ptaki rodzime, prowadzące osiadły tryb życia i pozostające w naszym kraju przez cały rok. Niektóre jednak (głównie samice), na okres zimy odlatują (IX-X), szukając dla siebie bardziej dogodnych warunków do życia. Kiedy wiosną (III-IV) u sikorek rozpoczyna się okres lęgowy, ptaki dobierają się w pary i poszukują dogodnych miejsc na założenie gniazda. Zwykle wybierają wykute przez dzięcioły dziuple, odpowiedniej szerokości szczeliny w pniach drzew lub opuszczone gniazda innych ptaków, ale równie chętnie zasiedlają wykonane przez człowieka butki lęgowe (których średnica otworu wynosi ok. 3 – 3,5 cm.), a nawet tak zaskakujące miejsca jak skrzynki na listy, stare rury czy żywopłoty. W tym okresie samce ochoczo prezentują swoje umiejętności wokalne, wydając charakterystyczne, donośne, trzysylabowe dźwięki, mające na celu zwabić i przekonać do siebie przyszłą partnerkę. Kiedy już znajdą odpowiednią samicę oraz miejsce na gniazdo, zaczynają przygotowania do złożenia i wysiadywania jaj.